وصایای حضرت زهرا(س)
حضرت زهراء مظلومه علیها السلام، آن سرور زنان در آخرین لحظات عمر خود،
به همسرش امیرالمؤ منین،امام علیّ علیه السلام خطاب کردو چنین اظهارنمود:
یا علیّ! تو خود گواهی که در دوران زندگی از من دروغ و خیانتی سر نزده است،
در تمام مسائل و جریانات گوناگون زندگی، من با تو مخالفتی نداشته ام، بلکه
همیشه در تمام لحظات سعی کرده ام که یار و یاور تو بوده باشم.
اکنون از تو می خواهم، چنانچه بعد از من خواستی همسری برگزینی،
أمامه دختر خواهرم را انتخاب نمائی، که او برای فرزندانم چون مادری دلسوز
و مهربان است.
تابوتی برایم تهیّه کنید و جنازه ام را درون آن قرار دهید تا هنگام تشییع،
بدنم پنهان وپوشیده باشدوحجم بدنم مورددیدافرادوتوجّه نامحرمان قرارنگیرد.
هنگامی که شب فرا رسیدو افراد،درخانه های خود خوابیدند،جنازه ام راحمل
و تشییع کنید،تااشخاصی که برمن ظلم کردندوحقّ مارا غصب نمودند،درتشییع
جنازه ام شرکت نکنند،چون که آنان دشمن من ودشمن رسول خداهستند.
اجازه ندهید، آن هائی که بر ما ظلم کرده اند و کسانی که تابع ایشان شده اند
بر جنازه من نماز بخوانند.
سپس افزود:ای پسرعمو!وقتی روح ازبدنم خارج شدوخواستی مراغسل دهی،
بدنم را برهنه منما، چون که من خود را شسته ام.
و مراپس ازغسل،ازباقیمانده حُنوط پدرم،رسول اللّه (ص) ،حُنوط کن.
و خودت به همراه دیگر نزدیکان و یاران باوفا، نماز را بر جنازه ام اقامه کنید.
و آن گاه بدون آگاهی و اطّلاع دیگران، مرا در محلّی مخفی، دفن نمائید تا آن
که محلّ دفنم نیز، از نامحرمان و غاصبان و ظالمان پنهان و مستور باشد.
و ضمن آن که هیچ یک ازآن هائی که بر من وتو ظلم کردند نبایددرمراسم دفن
من شرکت کنند، محل قبرم نیز مخفی باشد1
*********
1-بحارالانوار،ج43،ص191،ح20—فاطمه زهراعلیهاالسلام،ص337-340واعیان الشیعه:ج1،ص321
